Tastbare feiten, meetbare resultaten en financiële doelstellingen zijn de belangrijkste graadmeters geworden om te bepalen hoe goed of niet goed het met ons gaat in onze manier van samen zijn.

Laten cijfers of resultaten iets anders zien dan voorspeld? Dan ontstaat angst. We voldoen niet, kunnen beter of verdienen eigenlijk meer. Maatregelen worden getroffen of we creëren een stappenplan of proces om niet-voldane verwachting waar te gaan maken. Vooruitkijkend naar wat moet zijn, niet dankbaar voor of lovend over wat nu is.

De tegenhanger van angst, vertrouwen is niet meetbaar. Is subjectief. Laat zich niet in een stappenplan of proces vangen. Vertrouwen ontstaat slechts door eerst vertrouwen te ervaren, waardoor we het aan anderen kunnen geven en het als laatste pas van anderen te kunnen krijgen. Niet echt een 1-2-3 stappenplan. Subjectief, gebaseerd op gevoel en intuïtie.

Zonder vertrouwen zou liefde niet bestaan. Zonder liefde zouden wij niet bestaan. Jij en ik komen voort uit vertrouwen.

Angst is opvallend sterk aanwezig in ons samenleving. Graadmeters zijn bepalend en overal zichtbaar. Onze cultuur lijkt te worden gestuurd vanuit angst. “Kijk wat we eigenlijk zouden moeten zijn!”.

Waar mensen samenleven ontstaat handelen. Onze voorouders ruilden handel met elkaar. Wat kan ik voor jou doen stond tegenover wat jij voor mij kon doen. De slager bracht vlees naar de groenteboer en andersom. Basis hiervoor: vertrouwen. Je handelt niet met iemand die niet te vertrouwen is.

We bedachten een middel om ook met anderen te kunnen handelen, die bijvoorbeeld verder weg waren. Dat middel gaven we een bepaalde waarde. daarmee kreeg handel ook waarde. Een stuk vlees werd 1 en een bloemkool 2. Het waarde dragende middel noemden we geld.

Geld kent zijn ontstaan uit vertrouwen. In geld bemiddelen vereist ook als basis vertrouwen. Het middel van 1 moet een waarde kennen die ook 1 was. Zilveren muntstukken en goudstaven.

Waarderen en meten, rationeel beredeneren, trokken we door. Niet alleen handel krijgt waarde. Ook diensten en prestaties worden gewaardeerd. Op school kun je 1-10 scoren. Niet geld-gerelateerd, wel niveaugerelateerd. Met dat niveau kan gelabeld worden. De een HAVO de ander VWO.

Onze waarden worden getoetst in toets of proefwerk. Een hoger niveau wordt betiteld als “succesvoller dan een lager niveau”.

Waardemiddelen in onze samenleving en daarmee ook de graadmeters die aangeven wat de waarde en het resultaat is, zijn geen middelen gebleven. Onze focus is verlegd. Het middel veranderde in ons doel. Meer geld. Betere cijfers. Beter resultaat.

Was vroeger een gelukkig leven hebben subjectief. Gezond zijn, blij en rustig in het leven staan. Tegenwoordig meten we geluk objectief. In feiten en cijfers. Je bankrekening, hoeveelheid vrienden, likes, klanten, spullen, zelfs hoe vaak we per jaar op vakantie kent een norm.

Halen we die objectieve norm niet? Dan voldoen we niet. Op dit moment vertonen mensen verschijnselen van depressie en stress omdat ze niet aan objectieve normen voldoen.

Media maken gretig gebruik van de objectieve normstelling. Het zichtbaar maken en communiceren van resultaten en de graadmeters is eenvoudig en belangrijk. Het bijhouden van doelen en cijfers maakt dat mensen jouw berichtgeving angstvallig blijven volgen.

Alles in cijfers uitdrukken voedt ons gevoel dat we wellicht iets laten liggen. Beter kunnen. 5 euro had 10 kunnen zijn. Een 6 een 8 op school. De term “Fear of missing out” kenden we niet, lijkt nu de belangrijkste eis voor elk nieuwsbericht te zijn. Creëren dit bericht een gevoel dat mensen iets missen, niet goed doen of juist teveel doen? het kanaal op! Vele variaties van groepsdruk, het gemanipuleerd worden door social media kanalen worden elke dag weer meer zichtbaar. En tolereren we. Zo groot is onze verslaving aan graadmeters en normstellingen geworden. Oneerlijkheid is oke.

Als je objectief kijkt naar het nieuws, toont deze voortdurend cijfers en normen. Laat vooral zien dat wat we niet zijn, maar zouden moeten zijn. Wat we laten liggen. Deze berichten trekken kijkers. En kijkers leven weer geld op, wat ook voor media het doel is geworden. Onze nieuwsvoorziening heeft een groter financieel belang, wat meetbaar is, dan een inhoudelijk en subjectief doelstelling. Kwantiteit boven kwaliteit.

Vertrouwen is het enige dat werkt tegen angst. Waar is dan vertrouwen? Vertrouwen is er. Overal behalve in media en nieuwberichten. Ga de deur uit, steek je neus in de buitenlucht en ervaar daar vertrouwen. Onze natuur kent alleen maar vertrouwen. Zij is er altijd, is eerlijk en oprecht. En nee, zeker niet altijd leuk, slingers en good times. Dood is dood en leven is leven. Duidelijk.

In plaats van een wandeling op de vroege ochtend en de trekvogels begroeten die over ons heen vliegen in deze periode, kiezen we er massaal voor om in betonnen dozen naar beeldschermen te turen. Graadmeters tot ons te nemen, die ons slechts voeden met angst.

De basis van leven is vertrouwen. Het was gisteren goed, het is vandaag goed en morgen wordt het goed. Als dat betekent dat morgen of wellicht eerder de dood zich meldt, is dat de bedoeling. Ook dat is goed.

De dood aanvaarden als goed, lijkt in onze samenleving een error te geven. Dood en doodgaan stoppen we weg. Als deze zich toch onverhoopt aandient, dan vinden we dat moeilijk. Zijn we niet voorbereid. Grijpen we alles aan om het ongrijpbare van dood en doodgaan te omzeilen. Achter deuren. Toch weet niemand wanneer de dood en doodgaan zich gaan aanmelden. Al onze voorouders hebben zich ondanks dat prima weten te hanteren. Dankzij hun leven en doodgaan kunnen wij nu hier leven. En gaan ook weer dood.

Dood is belangrijk, is er altijd. Dichtbij. Nabij iedereen. Trek de koelkast open en vindt daar: Dood. Of het nu vlees of vega is, het is allemaal dood. Ons voedsel is dood en is van levensbelang voor ons leven.

Om ons heen zijn continu mensen ziek of gaan dood. In een straal van 1 km om ons heen liggen dode mensen of gaan dood. Dat beoordelen we wellicht als zielig of eng. Dat alleen neemt de realiteit niet weg. Dood is er. Ook wij gaan een keer dood. Dat is de bedoeling. Dat is goed. Om weer nieuw leven te creëren.

Ons onvermogen de dood niet te aanvaarden voedt angst. Elke vorm van controle, waarvan feiten, cijfers en graadmeters uitingen zijn en bedacht door ons ratio, haalt ons weg van aanvaarden van dood. We denken dat leven maakbaar is ook al zien we om ons heen dat dat niet klopt.

Dood is uiteindelijk de bedoeling. Dat wat nodig is, gebeurt. Niet altijd leuk en gelukbrengend, wel met het goede als uitgangspunt.

Vertrouwen ontstaat door het omarmen van dood en doodgaan en daarmee aanvaarden van dat wat is. Vertrouwen is in het nu, niet gisteren of morgen.

Door te vertrouwen verleggen we onze focus. Weg van angst. Van wat zou moeten zijn. Vertrouwen legt de focus op nu, het goede daarvan te zien, in dat wat is. Dat te aanvaarden.

Angst ontstaat alleen door de focus te hebben op wat niet is, zou moeten zijn. Daarmee dat wat zich op dit moment aandient en voordoet veroordelend als “niet het goede”.

Het echte leven is altijd nu. Vanuit vertrouwen dat het goed is.

Dit vertrouwen doodt angst.