Gepubliceerd opPosted on 7 april 2020
Fer de Jong Jongert

Er mogen Zijn, er kunnen Zijn, er willen Zijn. Tja, we begeven ons meteen al in schimmigheid en spiritualiteit als we het hebben over Zijn. Terwijl Zijn staat voor bewust, present en volledig aanwezig zijn. Fysiek én mentaal Zijn.

In ons dagelijks leven; Zijn we er? Zijn wij in ons Zijn?

Mogen, oordeel loos Voelen hoe we ons Voelen. Weten wat we Kunnen. Zintuigen Open. Verbonden met anderen en het Geheel, de Natuur waar wij een klein onderdeel van zijn.

Zijn is nu. Niet gisteren of morgen of over een uur. Op dit moment. Bewust in dit moment Zijn, Zijn wie jij écht Bent.

Van jongs-af-aan wordt ons geleerd, niet te Zijn.

Vanuit ons gezin, ons leersysteem, de maatschappij en hoe wij werken leren wij niet te Zijn.

Onze gezinssituatie heeft al vele formats waaraan we moeten voldoen. We zijn kind, broer, zus, zoon, dochter, kleinkind, neef, nicht en later echtgenoot, partner, zwager, tante, schoonzus. Buiten familie ben je vriend, buurman etc. Elk format komt, meestal onbeschreven, met verwachtingen en gedragingen waaraan wij moeten voldoen.

Hoe vaak wordt ons gevraagd niet een format maar onszelf te Zijn?

Ons leersysteem is een wasstraat vol met formats en bepaalt hoe we moeten zijn en worden. Opties, ruimte, oefeningen of mogelijkheden onszelf te Zijn, zijn er niet. Alles wordt gemeten, gewogen, gecertificeerd en beoordeeld. Niet om beter te Zijn maar hoe voldoe je aan het format?

Welke lessen worden er aangeboden die ons leren te Zijn?

In de maatschappij ben je burger, stads- of dorpsgenoot, politieke partij stemmer, links, rechts, wederom formats met verwachtingen wat je moet zijn.

Hoe vaak word je aangesproken in ons vrije land om vooral te Zijn?

Ons werk heeft mooie posities voor ons klaarliggen waarin staat wat er van je verwacht wordt. En wil je dat niet, dan kan je in een trainee ship stappen. Oh ja, en vaak vindt er eerst een assessment plaats. Een format om te kijken of je wel in het format past dat aangeboden wordt. Vervolgens krijg je een strategie in handen en een uitleg over de cultuur in de organisatie. Deze licht toe, welke gedragingen van ons verwacht worden en welke onderliggende waarden nageleefd dienen te worden.

Welke ruimte krijgen we op ons werk mee te denken, ideeën te creëren en te handelen vanuit ons Zijn?

We krijgen een partner, kopen of huren een huis met mooie contracten waarin staat waaraan we moeten voldoen. En het huwelijk, de kers op de taart, bestaat uit een overeenkomst waarin vast staat wat er in de komende periode van ons verwacht wordt.

In de Liefde, een mooie staat van Zijn, welke momenten zijn daar om format-vrij te kunnen Zijn?

En dan komt dat moment. We worden bewust. We worden wakker. Wie ben ik, wat doe ik, wat wil ik?

We willen gezien worden wie we écht Zijn. We willen doen waarin we van binnenuit geloven. Wat goed Voelt en kijken om ons heen. We zien dat ons leven bestaat uit niets dan formats, verwachtingen en overeenkomsten die we ons deels zelf hebben opgelegd.

We houden vast aan, zijn heel druk met wie we vooral niet Zijn.

Het resultaat: Leegte. Dit uit zich in depressies, burn-outs, zoektochten naar geluk en zingeving, niet meer “passen in de organisatie”, scheidingen, psychologen, coaches, meditatie en yoga sessies.

Kunnen we dan niet Zijn in het web van formats waarin we ons begeven?

Zijn is niet dat contract beeindigen, een andere functie nemen of ontslag nemen en op wereldreis gaan. Zijn zit niet in mediteren, yogaleraar worden of spiritueel verdiepen.

Zijn is vooral niet-iets-doen, Zijn IS.

Zijn is leven vanuit ons gevoel, onze Intuïtie. Zintuigen open. Leven vanuit ons Zelf in de familie, het leersysteem, maatschappij en werk.

De uitdaging om te Zijn, zit niet in niet-kunnen, de uitdaging zit in Durven Zijn. Durven we, ondanks alle ons opgelegde formats, vanuit ons gevoel te leven. We hebben ons in alle jaren gewapend tegen Zijn. We zijn als de dood dat als we Zijn er een ongecontroleerde stroom aan onverwerkte emoties naar boven komt en we reageren op situaties zoals we dat deden toen we 4 jaar waren. Als een kwetsbaar, huilend en irritant kind. Door te Zijn worden we die kwetsbare prooi.

Zijn is deze denkbeelden Durven Loslaten geworden. Om vervolgens weer te kunnen Voelen. En Voelen is niet meetbaar, tastbaar en goed of slecht. Voelen is oordeel loos Laten.

Laten we Los? Dan ontstaat de ruimte die nodig is écht ons Zelf te Zijn.

0 reacties