In de roerige tijden van een verdrietige Vietnam-oorlog waarin heel veel slachtoffers vielen. De moord op een president en een wereld die eerder verdeeld leek dan verbonden, ontstond onder jongeren een onvrede. Aangewakkerd door een enorme behoefte: Anders met elkaar samen-zijn. Weg van alle negativiteit, demotiverende berichtgeving, uitzichtloosheid en verdriet. Samen-zijn die wordt gedreven door liefde, vrede, verbondenheid. Compassie.

Hoe kan je dat beter bijeenbrengen dan op een open plek ergens midden in de natuur? Vele kunstenaars en artiesten samen die deze boodschap brengen. Zo’n samen zijn wekt dan synergie op. Mensen met zelfde intenties worden in zo’n setting aangemoedigd dit in te zetten, om het totaal gecreëerde samen, vanuit verbinding, voort te zetten. Dit samen-zijn geeft vertrouwen. Brengt vervolgens het goede, dat wat uit liefdevolle verbindingen met elkaar dan kan ontstaan.

Woodstock was niet een festival of concert, zoals we die nu kennen. Er werd een beweging ingezet. Die beweging blijkt, nu 50 jaar later, nog te resoneren. Wat daar gebeurde, inclusief de wat veroordelend bekeken belevingen van hippies, drugs en vrije sex, blijkt historisch. Een moment in onze geschiedenis waar zichtbaar duidelijk werd dat jongeren het echt anders wilden.

De jongeren van toen, inmiddels 60-ers en 70-ers, kijken nog steeds terug op Woodstock met dat “Wow”-gevoel. Wat daar ontstond en toen plaatsvond was een beleving. Het voedde toen een behoefte die er nu weer is, zeggen zowel de organisatoren van toen als verschillende aanwezigen.

Kijkend naar nu, weer leven we in een wereld vol met angsten. Negativiteit, demotiverende berichtgeving, uitzichtloosheid en verdriet bereikt ons dagelijks via nieuwsberichten en vele populistische leiders. Ieder voor zich en God voor anderen, is het credo. Liefde, verbinden en samen-zijn zijn woorden die ons nauwelijks bereiken. Als deze ons toch bereiken, is het “soft”, “zweverig”, “nice to have”.

Jongeren leven heel anders. Kijken geen of nauwelijks nieuws. Zijn sterk verbonden met zichzelf, hebben vertrouwen, weten wat ze wel en niet willen en leven vanuit een veel positiever wereldbeeld dan, met alle respect, de wat ouderen. Zijn bewust van zelf-liefde, liefde voor zichzelf, de natuur en voor elkaar. Durven kwetsbaar te zijn, eerlijk te zijn wat ze wel en niet willen, kunnen en durven.

“Zij hebben nog een hoop te leren”, hoor je oudere generaties over hen zeggen. Terwijl weer een 20-jarige zijn eigen bedrijf start. “Wacht maar tot ze kinderen hebben”, terwijl de kleinzoon zijn ticket boekt om weer op reis te gaan. “Zij komen er nog wel achter hoe het écht werkt”.

Opnieuw een Woodstock, wat zou dat ons brengen? We weer vanuit Liefde, Verbondenheid en Vrijheid een samen-zijn brengen. Niet door het te benoemen als belangrijk, het laten zien, delen met anderen door het echt te (door-) leven. Een samen-zijn samenbrengen waarin we laten zien dat we met elkaar, jong en oud, niets te vrezen hebben zolang de liefde ons met elkaar verbindt.

Onze verwachtingen loslaten, dat wat we “moeten worden”. Geen talloze actieplannen. Resultaten moeten halen om dan pas het gevoel te hebben ertoe te doen.

Onze huidige samenleving en beleefwereld in werken, leren en leven wil alles van te voren weten of voorspellen. Geen actie- of projectplan met verwachtingen, maakt ons meteen onzeker. Resultaten niet halen, zorgt dat we angstig zijn. Komt het wel goed? Doen we het goede? Ben ik wel goed?

Al deze angsten bijelkaar, van alle niet-vervulde verwachtingen of resultaten, bepalen op dit moment ons wereldbeeld. Bekijk objectief eens het nieuws. De wereld vergaat, de mensheid is slecht, verdeeldheid groeit. Liefde en verbondenheid? Daar hebben we het niet over.

Een liefdevol samen-zijn weer teruggaan naar vertrouwen. Jong en oud volledig verbonden. Liefdevol samen-zijn voelt goed, doet daarom goed en brengt vervolgens het goede. Door juiste intenties met elkaar te verbinden ontstaat een vertrouwen dat nodig is om altijd het allerbeste resultaat te laten ontstaan. Een heimelijke verlangen waarnaar we allemaal zo hunkeren.

Liefde alleen brengt namelijk als enige een verbinding die resoneert. Dat dit écht zo is en langdurig werkt, laat Woodstock ons in de feiten wel zien. De intentie van Woodstock, samen komen vanuit liefde, vrijheid en compassie, heeft iets neergezet waar we, 50 jaar later, nog steeds over praten. En wat iedereen kent. Een resonerende beweging. Ontstaan uit een liefdevol samen-zijn en wat daarna nooit meer is geëvenaard.